DAG 109Van Roadhouse naar Roadhouse30 maart 2015

Prima geslapen deze nacht. We zijn natuurlijk extreem vroeg op, wegens nog niet-aangepast aan WA uur. De temperatuur is prima, zowel overdag als ’s nachts en dat maakt de oversteek een heel pak dragelijker. Want de vorige keer zijn we hier zo goed als bijna gesmolten van de hitte. Het valt ons zelfs op dat er heel wat grote waterplassen zijn op de parking. Dus heel lang kan het niet geleden zijn dat het hier nog eens goed heeft geregend.

Na het ontbijt vertrekken we weer voor een lange dag rijden van roadhouse naar roadhouse. Het duurt niet lang of we zien de eerste arenden en kraaien al opvliegen van de roadkill van deze nacht.

We rijden door de Madura Pass en houden halt voor een sanitaire stop in het Madura Hotel.

We moeten zeker onthouden dat we hier ook een volgende keer kunnen overnachten, want iets verder dan de roadhouse is er een grote lookout/parking waar je over de Roe Plains uitkijkt. Zeker ook niet slecht als overnachtingsstop.

We cruisen verder tot aan Cocklebiddy Motel, maar hier hadden ze enkel oploskoffie. Dus no deal! 

Ook de 35km offroad naar Eyre Bird Observatory is kort ter sprake geweest, maar de weg is in zeer slechte staat en we kiezen het zekere voor het onzekere.

In Caiguna roadhouse hebben ze versgemalen koffie en is Bo niet meer tegen te houden. We sponseren de lokale economie. Daar waar dit roadhouse 3 jaar geleden nog druk bevolkt was door kabouters, heeft de tand des tijds hier al serieus impact gehad. Wat er overblijft is bijna geen foto meer waard.

Geen 10m na de roadhouse is er een must-stop, namelijk "Australia's Longest Straight Road". Beter bekend als de 90 Mile Straight (of 146,6km). 

We cruisen aan 110km/u over dit recht stuk autosnelweg door Nuytsland Nature Reserve.

Hier en daar waren er toch voorgangers die het moeilijk hadden met het rechte stuk. Het scherpt alleen de aandacht, en we cruisen verder.

En zoals altijd op de meest verlaten plekken ter aarde kom je naast de eenzame fietser, ook de overmoedige wandelaar tegen.

Nog een laatste stop in een stukje bewoonde wereld: Balladonia Roadhouse. Genoemd naar het Aboriginal woord dat betekent "big red rock", maar Balladonia is toch vooral bekend voor de plek waar de stukken van het USA Skylab uit de ruimte naar beneden zijn gekomen in 1979. En als je dacht dat het over kleine stukken ging, heb je het serieus mis. ;-))

Het is wel nog geen middag volgens de WA-klok, maar we zijn al van 6am op de baan en hebben honger. Dus we testen de keuken van deze roadhouse voor we de laatste kilometers doorsteken richting Esperance.

Wanneer we onze heerlijke hamburger aan het verorberen zijn zien we voor de eerste keer sinds weken het journaal op TV. Het weerbericht voor WA slaat ons met verstomming, want men voorspelt voor morgen hevige regen voor bijna heel WA. Hmmm, dat heeft wel wat impact op onze plannen, want we hebben enkele dagen rust op het strand van Lucky Bay voor ogen. Uitstellen is echter geen optie, want vanaf vrijdag begint de paasvakantie in Australië, en dan mag je het sowieso vergeten om op Lucky Bay te kunnen kamperen., want in Cape Le Grand Nationaal Park kan je geen bushcamp op voorhand reserveren. Alle beperkte en zwaar begeerde plekken zijn op basis van ‘first come, first served’. De vorige keer hebben we hier zelfs moeten racen met een andere campervan om eerst te zijn voor de laatste plaats die er toen nog over was. Onze hele planning was dus ook afgestemd op het feit dat we enkele dagen voor de rush van de vakantieperiode al op Lucky Bay een plek hadden verzilverd en zodat we wat komen relaxen aan een van de mooiste stranden van WA.

Ons eerste idee was de rechtstreekse Balladonia gravelweg nar Cape Le Grand Nationaal Park te nemen, maar na het informeren in de roadhouse (en de plassen van deze ochtend in ons achterhoofd) leek dat geen goeie optie. Dus er is geen tijd meer te verliezen en we rijden de 150km omweg via Norseman, naar Esperance.

Op 2 overstekende emoes (de enige levende wildlife die we deze oversteek te zien krijgen) en heel wat roadtrains na, een best saai stuk door het Dundas Nature Reserve tot in Norseman.

In Norseman aangekomen verliezen we geen kostbare tijd. Bo belt naar Lucky Bay om te kijken of er nog plekken vrij zijn, terwijl Johan de bekendste bezienswaardigheid van Norseman vereeuwigt, namelijk de tinnen kamelen op het eerste ronde punt als je het dorp binnenrijdt.

Er is slechts 1 site voor een tent beschikbaar, maar er is goeie hoop dat er morgen wel enkele campersites vrij zouden komen. Er wordt ons dus aangeraden om er vroeg bij te zijn.

We laten de rest van Norseman voor wat het is en rijden de laatste 200km tot in Esperance. Onderweg loopt de Eyre Highway parallel met de spoorweg. En we hebben geluk want na enige tijd komen we een kilometer lange trein tegen op het spoor. We houden zelfs even pauze aan een onbemande oversteek om dit gevaarte gade te slaan terwijl het ons aan 110km/u voorbij raast.

De rest van de weg gaat tergend traag, aangezien we ondertussen toch wel wat moe zijn van de vele kilometers. Uiteindelijk komen we aan in Esperance.

Het is te laat om nog naar Cape Le Grand Nationaal Park door te rijden (en er is geen garantie dat die ene plek er nog is). We denken dat we beter af zijn met ons volledig voor te bereiden op ons verblijf daar, en gaan inkopen doen voor de komende dagen. Ook Bumblebee zijn beide tanks staan weer kurkdroog, na meer dan 750km rijden.

We zoeken ons een propere camping. De eerste is volzet. Maar gelukkig kunnen we nog een plekje bemachtigen bij een andere wat verder op. We douchen en spenderen tot na 2u ’s nachts aan het opladen van de blogverslagen van de afgelopen dagen. Want op de Nullarbor had je geen internetconnectie, en op Lucky Bay zal dat hoogstwaarschijnlijk ook niets zijn.

Daarna toch nog even bijrusten terwijl het al is beginnen te regenen. We hebben besloten al om 5am te vertrekken naar Cape Le Grand Nationaal Park. Want de drukte van de paasvakantie voorspelt weinig goeds. Ook onze research online gaf aan dat er al meerdere vakantiegangers teleurgesteld zijn moeten afdruipen wegens ‘geen plek kunnen bemachtigen’. We vrezen voor een rij gegadigden, en willen als eerste in de rij staan. Maar dat is voor morgen… laat de race beginnen... ;-)

----------

Afgelegde kilometers: 774km - Aantal stappen: 10446 - Gemiddelde temperatuur: 34 graden