Barossa Valley
Wijnliefhebbers moeten zeker de Barossa Valley bezoeken, een van de beroemdste wijngebieden van Australië met een internationale reputatie. De Duitse erfenis is er duidelijk nog aanwezig in de vele…
Vandaag verlaten we Belair en Adelaide Hills. Deze nacht zijn we, samen met de rest van de camping, wakker gehouden door een dronken ruziënd koppel een tent verderop. Uiteindelijk iets na 1u gaven ze hun scheldbui en vechtpartij op. Dus we staan ’s ochtends met kleine oogjes op en melden het voorval bij het uitchecken. De uitbaatster excuseert zich meermaals, en vertelt ons dat we de volgende keer gewoon de manager on duty van de camping moeten bellen, in plaats van onze nachtrust te laten verpesten. Een raad die we zeker ter harte zullen nemen, als er nog een volgende keer komt.
Nu ja, dit zal zeker de pret van deze dag niet bederven, want deze ochtend hebben we afspraak in het Gorge Wildlife Park. Bo’s favoriete wildlife park van heel Australië, want hier kan je uitgebreid roo’s knuffelen en voederen en mag je gratis een koala vasthouden. Dus geen denken aan, dat we dit zouden overslaan…. :-)
Gorge Wildlife Park is wel nog even rijden buiten Adelaide, maar Bumblebee gedraagt zich als een echte race-wagen in de opeenvolgende haarspeldbochten van Gorge Road. Na een dik half uur komen we aan in Cudlee Creek en zijn we bij de eersten om het park te betreden. De eerste kangoeroes staan ons al vol ongeduld op te wachten aan de poort. En ook Bo staat al te trappelen en is al snel vertrokken voor meer dan een half uur roo’s voederen en knuffelen.
Slechts de koala-holding kan haar uit haar roes brengen. Ruim op tijd staan we bij de koala stand, netjes in de rij met fototoestellen in aanslag zodat Bo haar knuffelmoment niet verloren gaat. Knabbelend op eucalyptus zijn de twee buideldiertjes erg braafjes terwijl ze zowat vijftig keer worden doorgegeven aan de bezoekers. Erg leuk en bovendien inbegrepen in de inkomprijs.
Ook leuk aan dit park is dat ze een zeer uitgebreide verzameling witte (albino) dieren bezitten: witte kangoeroes, witte lepelaars, een witte wombat en zelfs een witte pauw.
We wandelen het hele park door dat heel mooi onderhouden is. En bulkt van de beesten.
Hier en daar is er nog een stop voor een roo die smeekt achter een aai. De dieren zijn verbazend zacht (voor de red kangoeroes zijn super zacht) en het blijft cool hoe ze zich in de schaduw neerploffen en op hun voorpoten leunend je in het oog houden.
Ook selfies zijn er in. ;-)
Andere memorabele dieren in het park zijn de vele arenden (zoals de zeearend), een glanzende zwarte panter, twee lebberende dromedarissen (wie heeft geen dorst met zo’n prachtig weer), grote goanna's, kooien vol met apen en een hele kinderboerderij met alles erop en eraan. En nog zoveel meer…
En dan hadden we nog bijna de kleintjes vergeten.. vooral het biggetje zal Bo niet snel vergeten (en omgekeerd).
Sommige kleintjes waren nog in de maak... :-)
Uiteindelijk, tegen de middag, keren we terug naar de auto.
We verlaten Cudlee Creek en rijden naar Gumeracha. Onderweg cruisen we door de recent afgebrande gebieden (van december 2014) , die ondertussen hier en daar alweer aan het regenereren zijn.
Alhoewel er hier en daar wel echt gitzwart geblakerde boomstammen staan.
Onderweg vind je heel wat kleine bezienswaardigheden en winkeltjes die zoals overal hun waren via borden langs de weg aanprijzen of iets speciaals doen om je te verleiden tot een stop. We parkeren ons op de parking van de Toy Factory, een winkel waar je allerlei spullen en vooral knap speelgoed in hout kan kopen. Van kleine poppetjes tot een houten truck met aanhangwagen van anderhalve meter. De ambachtelijk manier waarop het materiaal wordt bewerkt en in elkaar gestoken kan je zien in de workshop.
Blikvanger is het grootste schommelpaard ter wereld (jep!) dat buiten staat om mensen aan te lokken. Helemaal gemaakt uit staal en metalen.
Je kan op het ruim 18 meter hoge gevaarte kruipen, maar op eigen risico. Dat is overigens normaal in Australië: je handje vasthouden doen ze hier nooit en je mag dingen die je in België nooit zou mogen, maar wel altijd op eigen risico.
'Omdat het kan,' moeten de uitbaters gedacht hebben toen ze ook nog een petting zoo aan hun speelgoedwinkel aanbouwden. Wat kangoeroes, wallabies, kaketoes, schapen, geiten, eenden en emoes bij elkaar gooien en met zakjes eten van 2 dollar mag je erin en kan je alle dieren aaien en voederen. We hebben echter onze portie dierenliefde al gehad voor vandaag en passen voor het aanbod.
Nog snel enkele postkaarten en een ijskast-magneetje kopen en het is weer tijd om te vertrekken. De zon glijdt met ons mee de komende vijftig kilometer terwijl we uitkijken naar zwarte en rode paaltjes op de weg. Dat zijn zogenaamde 'crash markers' die aan automobilisten en motorrijders duidelijk maken waar er al eerder mensen respectievelijk zijn gestorven of gewond geraakt op de weg. Niet subtiel, wel effectief.
Ondanks dat we niet goed wisten wat we mochten verwachten rijden we toch een korte omweg via Williamstown om de ‘Whispering Wall’ te gaan bekijken.
Deze dam van SA Water (gebouwd tussen 1899 en 1903) aan het Barossa Reservoir is op zich niet indrukwekkend, ware het niet dat je van de ene naar de andere kant langs de curve van de dam kan fluisteren en elkaar kan horen. Onwaarschijnlijk! We testen het uitgebreid en zoeken later de technische uitleg op op Google voor de perfecte geluidsoverdracht van meer dan 100meters. Echt iets unieks!
Daarna duurt het niet lang of we zijn omringd door druivenranken van de bekende Barossa Valley zo ver het oog kan zien. De Barossastreek, die bestaat uit het dal van de Barossa en de Eden, produceert zowel in binnenland- als in buitenland geroemde wijnen.
De meest gekende, naast Penfolds (gesticht in 1844 en beroemd om zijn ‘Grange’), is vermoedelijk Jacob’s Creek. En dat is dan ook onze eerste stop om eens te gaan proeven. Het visitor centre van deze wijngaard staat op een oppervlakte van niet minder dan 42ha.
Enkele flessen rijker rijden we verder Tanunda binnen. Het centrum van de Barossa Valley.
In 1842 vestigden zich hier Duitse lutherse immigranten die nederzettingen stichtten als Bethany, Langmeil (nu Tanunda), Lyndoch en Light’s Pass. Sporen van de Duitse tradities zijn nog te zien in de 19e eeuwse gebouwen en kerken, en de Duits klinkende namen van sommige wijnmakerijen.
Als tweede stop kiezen we voor een kleinere, onbekende wijngaard, namelijk Tscharke op Seppeltsfield Road. Onze favoriete wijnboer van een vorige wijntoer in deze streek en zeker een aanrader als je ergens zijn 2012 Marananga Grenache of Cabernet Sauvignon kan vinden.
Wij nemen alvast enkele flessen mee voor onderweg. Als ze in de weg staan, drinken we ze wel snel leeg. ;-)
Hierna houden we het wijnproeven voor bekeken, want ervaring heeft ons geleerd dat 2 wijnproeverijen meer dan voldoende zijn om je smaakpapillen te verzadigen. En daarna is er enkel nog sprake van drinken in plaats van proeven. Op zich niets verkeerds mee, maar niet als we rijden.
We rijden nog kort even langs bij Maggie Beer’s Farm Shop. Maggie Beer is zowat de Piet Huysentruyt van Australië. Een kokkin in hart en nieren die kookt voor het plezier en het woord diëten niet in haar woordenboek heeft staan. Ondertussen is haar bekende restaurant de ‘Pheasant Farm’ al enkele jaren gesloten en is ze overgegaan tot de massale productie van luxe goederen zoals patés, gedroogd fruit en confituren. We proeven van alles, maar kunnen nog juist de drang weerstaan om heel Bumblebee vol te stouwen met lekkers.
We hebben er in ieder geval honger van gekregen. Dus we installeren ons dan maar snel op de Barossa Valley Tourist Park camping in Nuriootpa en beginnen te BBQen.
Om af te sluiten nog een leuke wijnquote: "If the soup had been as warm as the wine, the wine as old as the fish, the fish as young as the maid and the maid as willing as the hostess, it would have been a very good meal!"
----------
Afgelegde kilometers: 119km – Aantal stappen: 8746 – Gemiddelde temperatuur: 27 graden
Wijnliefhebbers moeten zeker de Barossa Valley bezoeken, een van de beroemdste wijngebieden van Australië met een internationale reputatie. De Duitse erfenis is er duidelijk nog aanwezig in de vele…
