De nacht in Peterborough is rustig verlopen. Na het ontbijt doen we nog snel inkopen in de Foodland, het grootwarenhuis specifiek van SA en posten we nog enkele verjaardagkaartjes. Daarna verlaten we Peterborough voor goed langs het westen. Maar niet zonder nog even te poseren bij een ander maquette treintje dat de grens van het stadje aangeeft.
We cruisen richting het dorpje Orroroo.
En onderweg proberen we het enige bordje van ‘Magnetic Hill’ te vinden dat de streek rijk is. Gelukkig hebben we ook nog een met de hand getekend plannetje uit het visitor centre want anders hadden we het nooit gevonden.
Na 8km gravel komen we uiteindelijk aan een indrukwekkende magneet. Het stuk weg erop volgend gaat duidelijk bergafwaarts. Een kleine 100m verder staat er nog een bord met wat uitleg.
Dus wij testen het onmiddellijk, ongelofelijke Thomassen dat we zijn: motor af, uit versnelling en rem los – En ja, onwaarschijnlijk, we bollen bergop tot aan de reuze magneet.
We testen het geheel nog een paar keer. En besluiten uiteindelijk naar de wetenschappelijk oplossing te gaan zoeken. Neen, geen magnetisme zoals de naam doet vermoeden, want dat zou geen mens overleven. Maar gewoon bangelijk goed optisch gezichtsbedrog.
De hele omgeving rondom de weg staat schuim waardoor je de illusie krijgt dat je bergop staat, maar eigenlijk sta je op een redelijke bergaf. Een leuk fenomeen en ontdekt in 1897 door James Bruff van de Willunga nederzetting op Black Rock Plain.
We laten ons nog een laatste keer de berg oprollen en dan rijden we tot in Orroroo. Want voor een keer zijn we op zoek naar informatie over toegangswegen naar het volgende nationaal park.
Het informatie centre van Orroroo wordt echter bemand door een hoogbejaarde dame die vermoedelijk nog nooit naar Mount Remarkable Nationaal Park was geweest in haar leven. Dan maar zelf de kaarten bestuderen waaruit blijkt dat de planning niet helemaal correct was. Er gaan enkel tracks en hikes door het nationaal park van de ene naar de andere kant. Dus rondrijden via de kust is de enige optie. Er wordt een notie gemaakt op het feedback formulier van de planning-maker. :-)
Juist buiten het dorp houden we nog kort halt bij de ‘Giant Gum Tree’. Een enorme rode rivier gomboom (eucalyptus carnardulensis) van meer dan 500 jaar oud en met een omtrek van meer dan 10,4m. Ook bekend als ‘widow maker’ (weduwe maker), daar hij regelmatig bij droogte grote takken laat vallen zonder waarschuwing.
Daarna rijden we voor de zoveelste keer, maar deze keer voor echt, de Flinders Ranges binnen.
Een kilometer ten zuiden van Wilmington rijden we via de noordingang Mount Remarkable Nationaal Park binnen. Ons doel is Alligator Gorge. Geen idee waar de naam vandaan komt. En maak je geen zorgen, hier zitten geen alligators of krokodillen.
Een uitermate steile kronkelende baan neemt ons hoog mee in de Southern Flinders Ranges. Bumblebee moet deze keer echt wel werken om op zijn locatie te geraken. Maar het resultaat mag er best wezen, het landschap is prachtig.
We kiezen voor de Gorge Circuit Walk van 2km doorheen de opgedroogde rivierbedding die door de rode gorge loopt.
Na een afdaling van meer dan 250 steile trappen tot aan de bodem van de gorge, gaan we eerst nog even naar de fameuze ‘terrassen’ kijken.
Onderweg kijken we goed uit naar yellow-footed rock wallabies, want die leven in deze streek. Maar we krijgen er geen te zien. :-(
We keren uiteindelijk een stuk terug en beginnen aan de loop door de nauwe gorge zelf. Een echte aanrader!
De weg terug loopt via Blue Gum Flat terug naar ons vertrekpunt. Onderweg zien we wel keutels van de rock wallabies, maar op een reeks indrukwekkende spinnen na, krijgen we geen wildlife te zien.
Eens terug aan Bumblebee lunchen we nog even op een bank in de schaduw en daarna kronkelen we opnieuw over de heuvels richting de westelijke ingang van het 16.000ha grootte park.
Het gehuchtje Wilmington kan ons niet overhalen om te stoppen. Ondanks dat de inkom slechts $2 is per persoon kon het Wilmington Toy Museum en Sansouci poppenmuseum ons niet overtuigen. Misschien eerder iets voor de echte fans…
We rijden dan met een grote boog noordelijk naar Mambray Creek. Een van de bushcamps waar je in het Mount Remarkable Nationaal Park kan overnachten.
Bo heeft online enkele dagen geleden een prima plek (dicht bij de wc/douches; schaduwrijk; langs de kreek; ver van potentiele buren;…) geboekt. We installeren ons met ‘veranda’ en al. En op een wandeling door het bushcamp na, gaan we voor platte rust.
Voor de eerste keer sinds we vertrokken zijn hebben we geen internetverbinding. Dus, voor de trouwe dagelijkse lezers, het verslag en de foto’s (en zelfs een video van Magnetic Hill) waren klaar tegen de avond, maar er was geen mogelijkheid om het op te laden op de blog…. Sorry, maar dat is Australië! Geraak er al maar aan gewoon, want hoe meer noordelijker in de Flinders Ranges en de daarbij horende outback, hoe minder dekking….
We sluiten de avond af met een wandeling met de Mambray Creek walk. Onderweg worden we regelmatig vergezeld van wat rondspringende roo’s.
Tegen dat het uiteindelijk donker wordt en de kookaburra’s het park voor hun claimen met hun lach, gaan we slapen in onze veranda.
----------
Afgelegde kilometers: 182km - Aantal stappen: 13152 - Gemiddelde temperatuur: 29 graden
