Slapen in de ‘veranda-tent’ was voor Johan geen probleem. Bo daarentegen is van elk geluid rond de tent wakker geworden. En er liep wat rond deze nacht. In ieder geval kan je je geen betere plek inbeelden dan met zicht op de rivier gombomen om wakker te worden. We breken alles af, en rijden naar de dagparking om de dag met een stevige hike te beginnen.
Opnieuw van de veelbesproken emoes die de Mount Remarkable Nationaal Park zouden moeten overrompelen geen zicht. Enkel hier en daar wat roo’s die verdwaasd opkijken als we komen aangereden.
We hebben de 8km Sugargum Lookout gekozen als bushwalk. We starten doelbewust zo vroeg mogelijk ’s ochtends want hiken in de heuvels van de Southern Flinders Ranges aan middagtemperaturen is minder aangenaam.
Het eerste stuk van de hike gaat enkele keren over de opgedroogde Mambray Creek. We zijn duidelijk de eerste trekkers van de dag, want onderweg springen overal de roo’s opgeschrikt rond.
Het laatste stuk van de hike is echter niet voor beginners. Hier gaat het steil omhoog over losliggende gravel en rotsen. Met enkele drinkpauzes bereiken we uiteindelijk de top van de heuvel, waar de Sugargum Lookout ons wacht.
De teleurstelling is groot als blijkt dat de mega-krachtinspanning niet leidt tot een prachtig panoramisch zicht. De lookout is duidelijk verwaarloosd en het zicht over de sugargum bomen is volledig toegegroeid. Tja, that’s life… Het was in elk geval een goede ochtendwandeling!
We zoeken ons elk een stevige stok om de afdaling te vergemakkelijken en wandelen voorzichtig aan een traag tempo terug naar beneden.
Nat in het zweet en nog juist voor het warmste van de dag bereiken we terug de parking. Onderweg hadden we gehoopt opnieuw wat emoes tegen te komen, want daarvoor is dit nationaal park bekend. Maar niets!
Het zou wel eens kunnen zijn dat de emoes andere oorden hebben opgezocht omdat de kreek helemaal droog staat. In ieder geval, rijden we het nationaal park uit langs de bushcamp en maken we een notitie voor onszelf dat we hier ooit moeten terugkomen in de lente, als er water staat in de kreek. Dan moet dit vermoedelijk een van de beste bushcamps zijn van SA, want naast een prachtige ligging met veel wildlife heb je hier ook prima faciliteiten (waaronder wc met flush en zelfs warme douches op zonne-energie!). Noteer alvast campsite 14, die plek kunnen we warm aanbevelen.
We cruisen op Rangeview Road richting Port Augusta. Aan de ene kant van de weg heb je de pijpleiding met vermoedelijk gas en langs de andere kant heb je de spoorweg, met in de verte de Southern Flinders Ranges die plots uit het niets opduiken.
We zijn nog niet ver van het nationaal park en we zien hordes van 20 en meer emoes in de velden die zich te goed doen aan het gras. Hier zaten ze dus…
We rijden echter niet helemaal tot in Port Augusta. Dat moet nog even wachten, want we zijn nog niet klaar met de Flinders Ranges. We slaan dan ook af richting Quorn, waar we langs de spoorweg van de oude Pichi Richi Railway rijden. Als je geluk hebt met je timing kan je hier zelfs nog een ritje maken op een van de originele treinen. Deze rijden slechts enkele keren per jaar, meestal op zaterdag.
Aangekomen in Quorn rijden we rechtstreeks naar het Flinders Ranges Visitor Information Centre dat gevestigd is in het oude station van de Pichi Richi Railway. Hier informeren we ons over de bushcamp in Warren Gorge, ons einddoel voor vandaag.
In tegenstelling tot bijna alle andere bushcamps in SA hoef je hier niet online te reserveren voor Warren Gorge maar gebruik maken van de self registration box. Begrijpe wie begrijpe kan.
We cruisen de 21km naar Warren Gorge. Onderweg zien we overal emoes. Echt, je kan er niet naast kijken.
Eens in Warren Gorge, laten we de registratie eerst even links liggen en rijden we via de gravelbaan tot aan de bushcamp.
We willen toch eerst eens kijken of het wel de moeite is. Een steile gravelweg leidt ons tot een open grasveld met enkele schapen, uitkijkende op de rotswand van Warren Gorge. Prima plek. Slechts een andere campervan. Enkel weinig schaduw, en zeker omdat je uit de buurt moet blijven van de oude gombomen (je weet wel, omwille van plots vallende takken).
We keren dan ook terug naar het registratiepunt waar we netjes onze $10 deponeren in de registratiepaal.
Daarna installeren we ons, opnieuw met veranda en al, want schaduw kunnen we zeker gebruiken. Er is geen wolk te bespeuren en de zon warmt de open vlakte op zonder genade.
De rest van de middag is te warm voor hikes of andere activiteiten. We doen hetzelfde als de schapen en zoeken de schaduw van onze tent op om wat te relaxen.
Pas na een middagseista en het avondeten wagen we ons opnieuw buiten en wandelen we doorheen de gorge op zoek naar de met uitsterven bedreigde ‘yellow-footed rock-wallabies’ (ook bekend onder de naam 'ring-tailed wallaby') waar deze gorge zo bekend voor is.
En ja hoor, we kunnen er een viertal langs de rotswand terugvinden. Echt leuk om deze prachtig gekleurde wallabies met gestreepte staart, eens in het wild te zien rond springen over de rotsen.
Je moet wel zeer goed kijken en snel zijn, want de yellow-footed rock-wallaby is zeer schuw en perfect gecamoefleerd ten opzichte van de rotswand.
Voor het geval je geen geluk hebt met de wallabies, maak je geen zorgen er zijn roo's in overvloed te bespeuren langs de rotsflanken en grasvelden.
We proberen zonder vallen over de losliggende rotsen terug te keren naar Bumblebee, want de zon verdwijnt nu snel achter de rotswand.
De gallahs doen ze nog snel te goed aan een avondmaaltijd en keren dan masaal en krijsend naar de bomen terug voor hun dutje. Ook wij volgen snel... ;-)
Oh ja, ook vandaag geen internetconnectie. Zelfs geen SOS oproepen via de telefoon mogelijk deze keer. Gelukkig hebben we een satelliettelefoon voor in noodgevallen. De blog zal dus moeten wachten tot we morgen in Quorn zijn.
----------
Afgelegde kilometers: 73km - Aantal stappen: 18375 - Gemiddelde temperatuur: 34 graden
