We hebben een zalige en windvrije nacht achter de rug in de tent. En de ochtend is lekker fris want de zon zit nog volledig achter de rotswand van Warren Gorge. We zitten vandaag in een echte bushcamp zonder faciliteiten (op een zeer vieze longdrop WC na). Dus we behelpen ons met alles wat we bij hebben voor dergelijke situaties.
We haasten ons om op onze hike te kunnen vertrekken nog voor de zon de oostkant van de rots heeft opgelicht. Een kwestie van het eerste uur van de 5,2km lange Warren Gorge Loop Trail nog in de schaduw te kunnen lopen.
Eens vertrokken worden we al gauw vergezeld door ontbijtende roo’s.
Verder wandel je op de trail van de ene micro-vegetatie in de andere. Van stukken vol met acacia’s en jonge dennebomen over naar Hummock en Tussock speergrasvlakten vol met Yakka’s en stekelig Porcupine Grass (ook bekend als als Spinifex of in de volksmond als ‘kangoeroe-staarten’, wegens de uitstekende stengel met zaden).
Van een vorige Aboriginal ervaring in WA hebben we geleerd dat deze stengel een van de lichtste houtsoorten is die je kan vinden in de bush. Dus als je voorbij de stekelige grassprieten geraakt kan je een mooie en lichte wandelstok maken.
Ondertussen zijn we rond de heuvel gewandeld en dus ook de schaduw kwijt en brandt de zon stevig op de open vlakte.
Oeps, je hebt niet goed gekeken naar bovenstaande foto. Kijk eens grondiger en dan zie je misschien wel de roo die we lieten opschrikken.
Daarna beginnen we aan de klim richting de lookout op de top van de gorge, lokaal gekend onder de naam ‘Smoke-oh Lookout’.
Op de top kan je een koker terugvinden waar je een tekstje kan achterlaten voor de rangers die deze trail regelmatig opkuisen. Best een leuk initiatief. We hebben al spijt dat we geen ‘Aussie Tours’-stickertje bij hadden, want dat was wel ideaal geweest.
We genieten van het panoramische zicht over de Flinders Ranges, en starten daarna voorzichtig aan de afdaling.
Onderweg komen we op verschillende plaatsen onbekende uitwerpselen tegen.
We vroegen ons al een hele tijd af van welk dier deze keutels hadden kunnen zijn. Want we waren overtuigd dat het niet van een roo of wallaby zou zijn. Tijdens de afdaling komen we het antwoord te weten wanneer we een hele kudde wilde geiten doen opschrikken. Ze rennen alsof hun leven ervan af hangt de berghelling op. Te snel voor ons en voor de foto.
Eens terug aan de bodem van de gorge, wandelen we nog een keer erdoor heen. Want we kunnen toch moeilijk vertrekken zonder opnieuw een yellow-footed rock-wallaby te zien.
En ja hoor, hoog op de rotswand zien we nog een exemplaar snel weghuppen. Cool, er zijn niet veel plekken in Australië waar je deze wallaby’s nog in het wild kan aantreffen. Dus we hebben weer eens geluk gehad.
Ook al moeten we vandaag terug naar Quorn, we kiezen niet voor de rechtstreekse route, maar voor een rondrit over witte en rode gravelwegen die typerend zijn voor de Flinders Ranges. En je moet altijd aandachtig blijven. Niet enkel voor slipgevaar, maar ook voor plots overstekend wild, en ontsnapt vee!
We cruisen aan gematigde snelheid en houden een eerste keer halt bij Proby’s Grave. Hier kan je het graf van Hugh Proby bezichtigen. De man is verdronken op 30 augustus 1852 door een plotse spookrivier, die regelmatig in deze streek voorkomt bij hevige regenval. Een granieten grafsteen, gelegd door zijn familie in 1856 herinnerd aan de gevaren van de outback.
Daarna vervolgen we onze weg en nemen we een afslag naar Buckaringa Lookout. Een prachtige rit tot aan de lookout, waar je opnieuw kan genieten van een overzicht van heel de streek.
We rijden verder door de outback, met een grote stofwolk achter ons aan. Niet veel verder bereiken we Simmonston ruines.
Aangezien in dit gebied de nog aan te leggen spoorweg ging passeren, werden in 1872 plannen opgemaakt om hier een dorp te vestigen. In 1880 werden er dan ook al 2 gebouwen opgetrokken, een 2-verdiepingen tellend hotel en een winkel. Nog voor de gebouwen af waren was er echter al besloten dat de spoorweg niet hier maar ten oosten van de Flinders Ranges ging passeren. En zo stierf Simmonston, “the town that never was”, een stille dood nog voordat het had geleefd.
Hierna rijden we opnieuw langs de geasfalteerde weg naar het dorpje Quorn. Wist je trouwens dat Quorn de setting is geweest voor verschillende Australische films, zoals Sunday too far away, The shirallee en Gallipoli.
In Quorn checken we in in de enige camping die het dorp rijk is, want we hebben nood aan een goeie douche. De camping is erg proper en in perfecte staat. Johan begint met het inhalen van de blog achterstand en laad alvast de 2 artikels van de vorige dagen op de blog. En ondertussen begint Bo aan het kuisen van Bumblebee aan de binnenkant, want het rode stof van de Flinders Ranges heeft zich een weg gebaand tot diep in alle kasten.
We hebben niet veel tijd over om nog vlug onze zak en een picnic te pakken, want we hebben een ‘Sunset’ treinrit geboekt op de Pichi Richi Railway. Het is de eerste treinrit sinds november, dus dat mogen we niet missen.
De camping is aan de achterkant van het station gelegen, dus we wandelen tegen 5pm richting onze historische dieseltrein met 2 wagons. En maar goed ook dat we op tijd zijn, want de rit is zo goed als uitverkocht. We bemachtigen een plekje aan het raam en zijn klaar voor een rit terug in de tijd.
Quorn is het beginpunt van de gerestaureerde Pichi Richi Explorer Railway uit 1870s die de oude originele Ghan treinlijn volgt van Quorn tot aan Woolshed Flat. Als je een langer traject wil doen dan kan je ook nog de Afghan express nemen die vanuit Port Augusta richting Quorn gaat, vaak getrokken door een stoomlocomotief.
Voor de toekomstige bezoekers: zorg dat je aan de linkerkant van de rijdende trein een plek bemachtigt. Dat lijk raar bij vertrek, want de zon gaat onder aan de rechterkant. Maar in Woolshed Flat draait de trein, en zit je op de terugrit, terwijl de zon ondergaat aan de goeie kant van de trein.
Onderweg wordt er zelfs een korte foto/video stop gemaakt.
We genieten van onze picnic terwijl de trein verder hobbelt over het smalle spoor. Vooral de opschrikkende roo’s en schapen zijn leuk om te aanschouwen vanuit het raam, met de wind in je haren.
Eens terug in Quorn staat de zon al heel laag. We wandelen relax terug naar de camping. Nog snel de blog van vandaag schrijven en opladen, want vermoedelijk hebben we morgen weer geen internetconnectie…
---------
Afgelegde kilometers: 91km – Aantal stappen: 15782 – Gemiddelde temperatuur: 31 graden
